Wasbordje?
Een nieuw jaar, een nieuw begin. Hoewel inmiddels een lang bestaande traditie is het toch weer alsof we even een nieuwe start maken. Daarom de nieuwjaarsbijeenkomst, waarin we proosten – met een glaasje Prosecco aangeboden door de Soester Duinen – op het nieuwe jaar.
In mijn openingstoespraak benadrukte ik, dat we geen grip hebben op het wereldgebeuren, maar wel, althans ten dele, op onze persoonlijke levens. Daarom hebben wij vorig jaar gevraagd wat ieders goede voornemen was, zodat we nu, een jaar later, zouden kunnen vaststellen wat er terechtgekomen is van die goede voornemens.
Uit de reacties van vanavond konden we opmaken, dat de meesten hun voornemens min of meer gerealiseerd hebben. Gezondheid bleek op nummer één te staan, al heb je dat niet altijd zelf in de hand, gevolgd door samenwerken en goede relaties met je naasten.
Een aanwezige architect had vorig jaar als voornemen om voor een “wasbordje” te gaan trainen. Mijn verzoek om nu te laten zien of dat gelukt was, werd helaas niet opgevolgd. Zelfs niet toen ik aanbood om mijn eigen “wasbordje” te laten zien. Maar “noblesse oblige” toch vond ik het wel zo sportief om te laten zien dat het mij wel gelukt was. Onder verschrikte kreten als “nee toch!” knoopte ik een stukje van mijn overhemd los, trok mijn hemd een beetje omhoog en vol trots liet ik mijn wasbordje zien.
Tot grote opluchting van iedereen bleek mijn “wasbordje” een print van een exemplaar dat bij webshops te koop is dat ik provisorisch op mijn torso had geplakt. Helaas, heb ik dus mijn echte ‘wasbord’ niet kunnen laten zien.
De toast op het nieuwe jaar was de opmaat om naar boven, het restaurant, te gaan, waar we een gezellig diner met heerlijke gerechten en gastvrije bediening de avond doorgebracht hebben.
Kortom, het jaar is voor onze club weer geweldig begonnen.
